Dag 8: Eerste excursiedag Chapades dos Guimaraes

Vanmorgen zijn we een beetje bijtijds opgestaan en waren om 9 uur geheel klaar. Onze gids Fernando was tien minuten te vroeg, maar dat was voor ons geen probleem. Allereerst moesten we even het dorp in om spullen, zoals snorkels bij het bedrijf, "Chapada Explorer", waarvoor Fernando Freelance gids is. Daar ontmoetten we ook Alberto Krebs, die voor ons het hotel met de excursies regelde.

We vroegen hoe het zit met de betaling. Alberto vroeg alvast om een eerste betaling omdat het "hotel, Pousada de Penhasco", ook al om een aanbetaling had gevraagd. Dus gingen we naar de Bradesco bank, iets verder in de straat. Daar konden we slechts R$600 tanken, maar het bleek dat het meermalen ging. Dus hebben we het grootste deel van het bedrag al betaald.

Het bleek dat we zwemspullen moesten meenemen. Daar hadden we niet op gerekend en Fernando had het vergeten te zeggen eergisteren. Maar we waren slechts anderhalve km van de Pousada, dus reed Fernando ons tot voor ons chalet. In een mum van tijd stonden we klaar en konden we gaan.

Allereerst reden we 20 km richting Cuiaba en gingen toen via een rul zandpad de wildernis van Parc Nacional dos Chapadas in en na nog eens een kwartiertje rijden stopten we in de schaduw van een grote boom vlakbij een kruising, zodat we ook konden keren, of zo mogelijk iemand anders er langs. Dit was niet zo heel waarschijnlijk wnat we zijn in het park maar twee auto's tegengekomen. En het park is maar liefst 33000 hectare.

We gingen eerst een korte wandeling van ca. 2 km maken, naar een lage rots die we gingen beklimmen voor een mooi uitzicht. Al was de rots naar schatting ca. 50 m was Liesbeth door de warmte en inspanning ca. 10 m onder de top onwel. Dus even overleggen en dat ging heel soepel. Fernando bleef bij Liesbeth zodat Fred door kon naar de top. Inderdaad had je een mooi panorama-uitzicht over de vlakte met de chapadas in de achtergrond. Op deze weblog heb ik een opname vanaf de top geplaatst.

Daarna gingen we de rots weer af en liepen terug naar de auto voor de volgende etappe. Onderweg raapte Fernando verschillende vruchten bij bomen vandaan. Een aantal die leken op een groene vijg. Maar het was geen vijg. Je moest de leerachtige bast kraken met je tanden en dan het dunne laagje vruchtvlees van de dikke ovalen pit afsabbelen. Echt zoet. En zo had Fernando nog een aantal wilde vruchten die je kunt eten, maar nergens in een supermarkt of restaurent vindt.

Bij de auto stapten we in en reden we verder naar wat bleek Rio Claro. Rio betekent rivier, maar je kunt het beter een beek of sloot noemen. We kregen instructies om alles in de auto te laten en zelfs de autosleutel liet Fernando achter, verstopt bij een struikje onder wat bladeren. In badkleding liepen we een ca. 50 m over een zandpad tot we bij de "rivier kwamen". Ik had vlakbij de auto ook al water gezien. En dat bleek te kloppen.

We gingen Rio Claro in , ieder met een snorkel. We waadden door het water stroomopwaartse over nog eens ca. 50m. Dee rio was er tussen halve en ca. anderhalve meter diep. Vervolgens deden we onze snorkels op en was het de bedoeling om zo meest onder water kijkend, ons met de stroom mee te laten nemen. We moesten goed uitkijken voor onderwater boomstronken en takken. Vandaar de snorkels. Wat waren er veel vissen. Op gegeven moment kwamen we bij een hindernis van een grote boomstronk waar je ofwel diep onderdoor kon duiken of via de linker zijkant er overheen te waden. Fernando dook en Liesbeth ging linksom. Fred zag dat diep duiken veel makkelijker ging dus volgde Fernando's voorbeeld. Die plek was ook een hele mooie plek want er waren grotere vissen in het diepe gedeelte onder de boomwortels. Fernando en Fred doken meermalen om de vissen van dichbij te kijken. Allemaal cyclide vissen.

Vervolgens ging dit feest ca. 40 minuten zo door. We kwamen op twee plaatsen waar door de scherpe meandering van de rivier een diep bassin was onstaan. Het was er ca. drie meter diep. Fred vond het een leuke sport om een paar glinsterende stenen op het diepste punt op te duiken. Helaas komt aan alles een eind en wat bleek, we waren bij de auto beland. We gingen nog even een stukje door naar het tweede diepe bassin en gingen vervolgens aan land en liepen terug naar de auto. Onderweg kwamen we nog een aantal kolibri's tegen die kwetterden dat het een lieve lust was. En ook een vogel die zeer zeldzaam was: helemaal zwart met een knalrode kuif. De naam volgt nog, alsook de namen van de vruchten die we onderweg genuttigd hadden.

Tenslotte gingen we nog naar de hellepoort, waar ook een simpel eettentje was, waar we foto's van de belvedere hebben gemaakt en gekookte maiskolf met boter en zout gegeten alsook een bakje maispudding met kaneel. Daarna reden we weer terug naar de Pousada waar we ca. half drie aankwamen. Dus konden we nog lekker zwemmen en relaxen en van de zon genieten.