Daar aangekomen zijn we eerst geld gaan tanken en ja hoor, het ging weer mis. Fred is naar binnen gegaan en na een tijdje moest ik ook komen. Er hielp een mevrouw ons die een beetje engels sprak. Ze probeerde uit te vinden wat de machine gedaan had of niet en het bleek een weigering van de kaart. Met alleen een kopie van het paspoort bij ons kon ze verder niets voor ons doen. Dus wij maar eerst terug naar het hotel gegaan en hebben daar toch maar even ingelogd om te kijken wat de bank met onze rekening had gedaan: gelukkig helemaal niets dus er hoeft niets gerrepareerd te worden.
Vervolgens hebben we weer de bus naar het centrum genomen en naar de bank gegaan en samen met dezelfde mevrouw een nieuwe poging gedaan die uiteindelijk lukte. Gelukkig, we konden gaan winkelen.
We wilden graag het oude historisch centrum in, want daar zijn hele leuke straatjes en winkeltjes. Het shoppen ging ons goed af en toen we zo goed als klaar waren, zijn we lekker "Bahiaans" gaan eten in een kookschool Senac, vlak naast de slavenkerk in Pelourinha.
Ook dit was weer een belevenis. Er stond een zeer uitgebreid buffet van vlees, vis en schaaldieren, rijst, pasta enzovoort. Nadat we dit hadden geproefd zijn we toch ook maar langs het toetjesbuffet gegaan want dat zie je hier niet zovaak. Ook dit was heerlijk maar soms wel heel erg zoet. Voor 20 euro hadden we samen heerlijk gegeten en gedronken.
Hierna zijn we naar de "Mercado Modelo" gegaan. Dit doe je met een lift omdat deze markt een stuk lager ligt dan het historisch centrum. Het kost ca 2 eurocent en je bent waar je wezen wilt. Een verzameling winkeltjes, ca. 300, met van alles en nog wat voor de toerist. Ook buiten op het plein waren er volop standjes die we eerst doorgelopen zijn.
Terwijl we daar zo liepen rond te neuzen was het raak. Liesbeth's gouden kettinkje,dat ze van haar moeder heeft gekregen, met een ook gekregen hangertje, werd van haar nek gerukt en de dief was foetsie voor je wist, wat er gebeurde. Liesbeth was daar wel van geschrokken en we zijn even later toch maar even gaan zitten om iets te drinken en bij te komen. Het was ook goed warm.
Om het verder de dag te laten verknallen, heeft geen zin dus ook daar hebben we nog rondgekeken en het een en ander gekocht. Rond 16.30 uur hebben we de lift weer naar boven genomen en de, goede, bus gepakt terug naar het hotel. Het was tijd voor even een lekkere douche.
Fred is even voor zessen gaan kijken naar de zonsonderang want dat moet hier toch wel mooi zijn hopelijk. Hij had gedacht de zon te kunnen zien aant het eind van een doodlopende zijstraat. Maar helaas, de zon was meer naar links. Op dat moment kwam iemand met haar auto naar huis en het hek van de garage ging open. Ik had al gezien dat ik daar de zon wel kon zien. Ik probeerde mijn plannen uit te leggen en dat lukte. Er ging een mederwerker/schoonmaker van het appartementencomplex mee, om me daarna weer door te laten. De foto is gelukt.
s' Avonds zijn we naar Santo Antonio da Barra gelopen om een beetje Salvador by night te ervaren. Het was heerlijk weer en we snapten niet dat het volgens een thermometer nog steeds 29 graden was. We zijn doorgelopen tot halverwege de Boulevard. Toen zijn we terug gelopen en rond kwart voor acht zijn we weer "Aracaje" gaan eten bij een tentje bij de vuurtoren. Voor omgerekend 3,40 Euro hadden we allebei een gevulde aracajeh, van bonen gemaakte gefrituurde broodjes die volgestopt wordt met garnalen groentensnippers en naar smaak pimento. We hadden er een blikje drinken bij, Liesbeth Fanta en Fred Gurarana.
Daarna hebben we de bus genomen volgens instructies naar Praca da Se. Maar die bus reed niet via de Avenida waar ons hotel was en ging dus via een omweg naar Centro Historico. Fout voorgelicht door een andere buschauffeur. Gelukkig herkenden we het italiaanse consulaat en zijn meteen uit gestapt. Nu moesten we toch nog een stukje lopen, ca. 1,5 km, om weer bij het hotel te komen. Rond tien voor negen waren we weer in Bahia do Sol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten