Het zou een korte dag worden met niet zoveel lopen als gisteren, maar nog een paar toeristische bezienswaardigheden. Allereerst reden we eerst naar een militair radarpunt in de buurt dat enkel mooie vergezichten biedt. Op zich niet zo spectaculair, zij het dat het vandaag weer kraakhelder was. We konden de torenflats van Cuiaba duidelijk zien en dat is toch hemelsbreed meer dan 50km.
Onderweg naar het radarpunt hadden we onze eerste hightlight van de dag. Op ca. 30 tot 50 meter voor ons stak er een puma de weg over. Het was een volwassen exemplaar. Meteen deed Fernando de motor van de auto uit en rolde langzaam door tot stilstand. We hielden onze adem in en luisterden. Helaas, we hoorden alleen het geluid van een specht. Maar zoiets maak je niet alle dagen mee, ook de mensen hier niet.
Daarna zijn we binnendoor over nog smaller en hobbeliger zandweggetje als de andere binnenwegen en kwamen we verschillende vogels tegen, o.a. een white-breasted mocking bird, een van de vele spechtsoorten in Brazilie. Op gegeven moment kwamen we de gewone asfalt weg over en reden een stukje terug in de richting van Guimaraes en ging toen links een zandpad in richting Cidade de Predras.
Na een behoorlijk eindje rijden over een "Camel-Trophy" achtig weggetje, waar we de meeste tijd niet harder konden dan 30 km/u. Onderweg kwamen we nog een onverwachte hightlight tegen, namelijk een Burrowing Owl zat op een paal. Ik kon hem redelijk met de compactcamera vastleggen, maar slech een paar meter verder was waarschijnlijk de partner van de uil op de paal een heel stuk dichter bij de weg en toen we stopten bleef het beest geoon zitten en kon ik op mijn gemak twee foto's maken.
Uiteindelijk kwamen we aan op een "parkeerplaats" met het bord "Cidade de Peddras". Ik zag al wat rotsblokken en het geheel leek op een prehistorische ruine. Daaraan zou je denken bij het woord Cidade.
Dus groot was mijn verbazing bij het zien van het vergezicht dat we kregen na een 10 minuutjes lopen. Fernando heeft een paar foto's gemaakt, zodat wij er samen op konden.
De foto's laten het uitzicht naar beide kanten zien. Natuurlijk is zo'n foto maar een aftreksel van de realiteit.
Fernando had een Ultimo-100 telescoop meegenomen en niet zonder reden. In een mum van tijd had hij een nest gevonden waar een paartje "Scarlet Macaws" zaten. Kick om die beesten in het wild te zien.
We liepen een stukje westelijk langs de klif naar nog een andere belverdere, waar Fernando er weer twee spotte. Liesbeth had nog steeds de verrekijker van Fernando te leen en zag al snel er nog een aantal. Fernando richtte zijn telescoop erop en in een stuik zaten er een stuk of vijf of zes zich goed te doen aan vruchten van die boom. Het was een veel mooier gezicht zo de grote rode
arara's bezig te zijn dan in een dierentuin in een kooir of aangelijnd op een stok.
Na dit hoogte punt van Cidade de Pedras reden we nog even naar het Geodesisch Centrum van
Zuid-Amerika, was 5 km te westen van Guimaraes ligt. Ook daar kon je weer rondom heel ver kijken. Maar na Cidade de Pedras bleken we daar verwend. Want we zijn daarna nog gaan lunchen als "gouden sleutel" van de excursiedagen. Fernando had dit restuarant aanbevolen vanwege hun bijzondere goede vis gerechten. En inderdaad hebben we gesmuld van een gerecht van twee soorten vis en die gefrituurd, en gesmoord met groenten en maniok, bananen met farova, rijst en een visssaus.
Rond half drie waren we weer terug op de pousada. We zijn even gaan zwemmen en al snel begon het te regenen, dus zijn we naar ons chalet gegaan om te douchen en met dit verslag te beginnen. We hebben zo uitgebreid gelunched dat we vanavond het maar laten bij een snack.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten