We stonden na een zeer korte nacht om kwart over drie op. We hadden allebei slecht geslapen. Enerzijds omdat het tot nu toe de warmste nacht was en anderzijds om dat we ons niet wilden verslapen en ons dus verzette tegen te diepe slaap om door het alarm van mijn horloge heen te slapen.
We belden Fernando die, zo bleek later, net z'n tanden aan het poetsen was. Om half vier waren we klaar voor vertrek en maakte ik een relaxed ommetje om de twee zwembaden heen, in de hoop nog een uil of ocelot te zien. Helaas was de hele natuur, op wat krekels na, nog in diepe rust. Dus gingen we op het bankje voor het chalet in de ietwat koele buitenlucht zitten. En rond tien voor vier kwam Fernando heel zachtjes aangereden om anderen niet wakker te maken.
De rit naar Cuiaba ging voorspoedig en duurde een uur. Onderweg nog een leuk voorval, dat een vos met een prooi in zijn bek de weg overstak. In Cuiaba negeerde Fernando een aantal rode stoplichten die zinloos waren op de verlaten wegen. In de buurt van het vliegveld werd het iets drukker. De rij om in te checken was redelijk lang, maar het ging heel vlot en soepel. In Brasilia hadden we ruim twee en een half uur overstaptijd dus zijn we maar even de winkeltjes gaan bekijken en hebben een kop thee resp. cafe espresso genuttigd.
Daarna vervoegden we ons naar gate 9 waar we moesten boarden. Maar op de aangegeven tijd was het nog niet eens een vliegtuig aan de slurf, dus ging ik op zoek de vluchtmonitoren, waar ik las dat vlucht 3304 op gate 12 was. Ik vroeg een informatie beambte hoe en wat en ze verwees me naar gate 8. Daar gekomen kregen we te horen dat we naar gate 12 moesten, maar date r problemen met het vliegtuig waren waardoor de vlucht vertraagd was tot drie uur.
We liepen terug naar gate 12 en keken op de monitoren: prev. 11.45u, conf. 12.30 ur, confirmado. Dus toch geen vertraging tot drie uur? Even over twaalven kwam er een vliegtuig binnen aan slurf 12 en toen we kort daarna onze koffers op de lopende band het vliegtuig zagen ingaan, wisten we dat we slechts een uurtje vertraging zouden hebben. En inderdaad vertrokken we rond 13.00 uur.
In Manaus moesten we een hele tijd op onze koffers wachten. Maar tijdens het wachten zagen we door de glazen deuren van de welkomsthal Dario en Denise al staan. Gelukkig, dan hoefden we geen taxi te nemen, wat ook geen probleem had geweest. Maar dit was veel leuker natuurlijk.
We werden bijzonder hartelijk ontvangen en kregen in het appartement een lekker versnapering en zijn begonnen met veel bijpraten, vooral over eigen familie, reilen en zeilen, over mensen in de gemeente en het reilen en zeilen. Daarna zijn we ons aan het opfrissen gegaan. 'S Avonds zijn we met Denise naar een mall gereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten